Πρώτα Αγ. Δημητρίου με Ιουλιανού – δίπλα στον τοίχο για τις αφισοκολλήσεις – ένα μικρό στενό η “Μοίραρχου Δ. Κουφίτσα”. Για να τιμηθεί ο επί κατοχής υποδιοικητής της ασφάλειας Θεσσαλονίκης Δημήτριος Κουφίτσας. Για να δοξαστεί ο ηθικός αυτουργός της εκτέλεσης 200 φυλακισμένων αντιστασιακών από τους ναζί στην Κασαριανή, την πρωτομαγιά του ’44, γιατί ο Κουφίτσας ήταν αυτός που έδωσε την λίστα με τα ονόματα. Για να υμνηθεί ο εισηγητής του εκτάκτου στρατοδικείου, που δίκαζε τους αριστερούς αντιπάλους του, επί εμφυλίου πολέμου.
Και μετά η πλατεία Μουσχουντή. Είναι η πλατεια “περιστερίων”, λίγο πιο πάνω απο την παλιά λαχαναγορά, αρχές Συκεών, που κάθε χαράματα είναι γεμάτη μεταναστες που περιμένουν να πάνε για δουλεια. Η πλατεία πήρε το όνομα της από τον Νίκο Μουσχουντή. Έναν Συνταγματάρχη της Χωροφυλακής και Αστυνομικό Διευθυντή της Θεσσαλονίκης κατά την διάρκεια της κατοχής, το όνομα του όποιου έχει συνδεθεί με το “κυνήγι κομμουνιστών”. Εμπλεκόταν ο ίδιος σε υποθέσεις εξάρθρωσης του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, αλλά και στην υπόθεση δολοφονίας του δημοσιογράφου Πολκ, όπου βασάνισε για πολλές μέρες τον “ένοχο” αριστερό Στακτόπουλο ώσπου να “ομολογήσει” την ενοχή του. Στα μπουντρούμια της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης βασανίστηκαν και πολλοί άλλοι επί θητείας του. Κατα την διάρκεια της περιόδου που το ΕΑΜ έλεγχε την Θεσσαλονίκη κρυβόταν από τους κομμουνιστές. Δυστυχώς, όμως, πέθανε μέσα στο σπίτι του από καρδιακή προσβολή, το 1958, σε ηλικία 52 ετών.
Σαν εκδίκηση ακούγεται ότι κάθε απόγευμα αυτή την πλατεία την γεμίζουν σήμερα τα παιδιά των μεταναστών που παίζουν μπάλα, “προκλητικά” για τους φιλήσυχους έλληνες. Κι όσο για τον άλλον, τον Κουφίτσα; Εκτελέστηκε από δύο μέλη της ΟΠΛΑ το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου 1946 στην πλατεία Δικαστηρίου.