Το σκεφτήκαµε από τον εβραϊκό συνοικισµό «151» που ιδρύθηκε, µετά την µεγάλη πυρκαγιά της πόλης, στις παλιές εγκαταστάσεις ενός ιταλικού στρατιωτικού νοσοκοµείου της Θεσσαλονίκης µε τον κωδικό 0151. Το 1931 έλαβε χώρα το µεγαλύτερο αντισηµιτικό πογκρόµ στον ελλαδικό χώρο, από τους έλληνες φασίστες της «3Ε» εναντίον του εβραϊκού συνοικισµού «Κάµπελ». Αυτό που δεν είναι, όµως, τόσο γνωστό είναι ότι η αρχική φιλοδοξία των φασιστών ήταν να κάψουν τον «151», τον µεγάλο και φτωχό εβραϊκό συνοικισµό της πόλης στον οποίο έµεναν πέντε χιλιάδες άνθρωποι περίπου, οι περισσότεροι εκ των οποίων σιωνιστές και σοσιαλιστές εβραίοι. Ο «151», όµως, τοποθετούταν – σε αντίθεση µε το Κάµπελ – µεταξύ άλλων εβραϊκών συνοικισµών και διέθετε τις δικές του περιπόλους αυτοάµυνας. Στα τέλη του Ιούνη εκείνης της χρονιάς, οι περίπου 500 φασίστες της «3Ε» έφτασαν στα σύνορα του 151, τους υποδέχτηκαν εκεί µπόλικοι, χαµάληδες, µικροπωλητές, αθλητές, λιµενεργάτες, καπνεργάτριες και αχθοφόροι µεταξύ άλλων, για να τους περιποιηθούν. Το ξύλο που φάγαν οι φασίστες ήταν µπόλικο και η απόκρουση, αν δεν την είχε σκιάσει το κάψιµο του Κάµπελ, αναµφίβολα θα έστεκε σήµερα ως η σαλονικιώτικη εκδοχή της µάχης της Cable Street, όπου οι εβραίοι του ανατολικού λονδίνου είχαν ανακόψει, αντίστοιχα, πέντε χρόνια αργότερα τους άγγλους φασίστες του Μόζλεϊ. Κατά τη διάρκεια της γερµανικής κατοχής το «151» µετατράπηκε σε γκέτο, ενώ µετά την εκκένωση του λεηλατήθηκε από τους έλληνες. Το 151 συµβολίζει, λοιπόν, ένα πρόσκαιρο ανάχωµα στον ελληνικό φασισµό. Αποτελεί, παράλληλα, µια σοβαρή υπενθύµιση για το ότι η επιβίωση µας δεν πρέπει να επαφίεται στις προσευχές αλλά στην οργανωµένη αυτοάµυνα των κοινοτήτων.
Θα το καταλάβετε διαβάζοντάς το, ότι το έντυπο αυτό δεν τα πάει καλά µε τον φασισµό, τον εθνικισµό, τον ρατσισµό και τον αντισηµιτισµό αυτής εδώ της κοινωνίας, του κράτους της και των νεοναζί της. Συµβαίνει αυτό τόσο γιατί δεν γουστάρουµε τέτοιου είδους ντόπια φρούτα όσο και από ανάγκη. Το έντυπο αυτό, βλέπετε, φτιάχνεται από αντιφασίστ(ρι)ες κάθε φύλου, σεξουαλικού προσανατολισµού και καταγωγής, µε χαρτιά ή µη. Τούτη εδώ η δοµή, όµως, έχει κι άλλες παραξενιές. Δεν τα πάει καλά µε κόµµατα, αριστερά ή δεξιά, µε τα µίντια κι άλλες διαµεσολαβήσεις. Κι έχει πολλούς λόγους να το κάνει. Αλλά τρεις συγκεκριµένοι λόγοι, πάνω στους οποίους βρεθήκαµε αρχικά, θα σας τους πούµε από τώρα. Δεν θα βρείτε εδώ µέσα κείµενα που να περιέχουν γλυψίµατα για κάποιον ‘ελληνικό λαό’ που ξαφνικά τον βάρεσε η κρίση και έγινε φασίστας. Δεν θα βρείτε εδώ µέσα αράδες που θα περιγράφουν τους µετανάστες σαν κάποιου είδους πρόβληµα. Και, από την άλλη, θα βρείτε εδώ πολλά που θα ‘χουν να κάνουν µε αυτόνοµη οργάνωση και λόγο, τα οποία επιπλέον θα επιδιώκουν να κάνουν το έντυπο περισσότερο έναν τόπο ζύµωσης και διασποράς του µικροβίου ενός µαχητικού κι ανθελληνικού αντιφασισµού παρά ένα θεωρητικό όργανο πολιτικής γραµµής.