Η βικτωριανή ευρώπη κατασκεύασε την έννοια του κανονικού, ορίζοντας δύο βιολογικά φύλα, περιγράφοντας πως είναι η υγιής εξουαλικότητα που θα πρέπει να έχει το κάθε φύλο, παιδαγωγικοποιώντας την παιδική σεξουαλικότητα, υστερικοποιώντας το γυναικείο σώμα και κυνηγώντας τους διεστραμμένους ενήλικες. Ισχυρίστηκε, έτσι, ότι ανακάλυψε τους προαιώνιους υπεριστορικούς φυσικούς νόμους που διέπουν το ανθρώπινο σώμα, τους οποίους τόσους αιώνες κάλυπτε το σκοτάδι της θρησκείας και των προλήψεων, ο σκοταδισμός, που επέτρεπε στα σώματα να εκπίπτουν απ’ τη φύση τους και να χάνουν την ανθρωπινότητα τους, να εκφυλίζονται να είναι μόνο σάρκα και τίποτα άλλο. Σε αυτή τη βάση οι λευκοί αρτιμελείς σισετεροκανικοί άντρες έπρεπε να βγάλουν τους άλλους πολιτισμούς απ’ το σκοτάδι, να τους βγάλουν στο φως, να διαδώσουν τα ιδανικά της γαλλικής επανάστασης μέσα από την αποικιοκρατία και να μάθουν σε όλο τον κόσμο ότι τα φύλα είναι δύο, να δείξουν ποια είναι η φύση και η υγιής συμπεριφορά του άντρα και ποια της γυναίκας.
Ούτως ή άλλως στα μέτρα του λευκού ενήλικου σισ-ετεροκανονικού άντρα χτίστηκε η κατηγορία του ανθρώπου σαν αντικείμενο μελέτης, προβληματισμού, σαν τόπος παραγωγής αλήθειας μέσα στη νεωτερικότητα. Όλες οι άλλες ταυτότητες θεωρούνται υποδεέστερες αυτού· και αυτός πρέπει να συμμορφώνεται στους κώδικες που προστάζει η ταυτότητα του, αν θέλει να παραμείνει στην τάξη του φυσιολογικού. Οι μαύροι άντρες αναπαραστήθηκαν ως υπερσεξουαλικοί ζωώδεις κι οι ανατολίτες ως αποσεξουαλικοποιημένοι θηλυπρεπείς, οι εβραίοι υπερσεξουαλικοί αλλά διεστραμμένοι, πηγή κάθε νοσηρού στοιχείου της δύσης κλπ. Οι μαύρες γυναίκες περιγράφονται ως ανεξέλεγκτες κι άγριες, οι κινέζες ως ήρεμες κι υποτακτικές, υπέρμετρα θηλυκές κλπ. Με αυτό τον τρόπο διατέμνονται ο αποικιοκρατικός και αντισημιτικός λόγος μέσα στη ρουμπρίκα του λευκού χριστιανού.
Οι μη-ευρωπαϊκοί πληθυσμοί πρέπει να είναι υπό κηδεμονία για να φτάσουν στην αλήθεια και στην αυτογνωσία, να εξελιχθούν και να βρεθούν στον τροχό της προόδου. Ο βικτωριανός λόγος όρισε αρκετά υψηλά το όριο ηλικίας για το οποίο έχουν συσσωρευθεί οι δυνάμεις, οι παραγωγικές ικανότητες ώστε το σώμα να έχει τη βιοπολιτική νομιμοποίηση να αποκτά πρόσβαση στην υγιή – εξ ορισμού αναπαραγωγική – σεξουαλικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε στοιχείο της ars erotica που περιλάμβανε τελετουργίες σεξουαλικής κοινωνικοποίησης των ατόμων που αναπαρίστανται ως ανήλικα με ενήλικες, περιγράφεται ως η πιο τερατώδης βαρβαρότητα. Γενικότερα, η παιδοφοβία, η προστασία και η επιτήρηση των ανηλίκων έγινε ένα απ’ τα πιο σταθερά και διαχρονικά χαρτιά της ρατσιστικής ρητορικής απέναντι στους μη-λευκούς/χριστιανούς.
Π.χ. μετά την κρατική απαγωγή της μικρής μαρίας από τους ρομά γονείς της βρέθηκαν πολλοί στο δημόσιο λόγο που αναρωτήθηκαν μήπως πρέπει να γίνουν μαζικές απαγωγές ρομά παιδιών ούτως ή άλλως· αφού «αν είσαι 15 και 13 χρονών δεν μπορείς να είσαι γονιός». Ήδη τα χιλιάδες παιδιά ρομά που τις τελευταίες δεκαετίες απήχθησαν από κρατικούς φορείς για να εξαφανιστούν και να πωληθούν τα όργανα τους κλπ – η υπόθεση των 502 του ιδρύματος αγίας βαρβάρας είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου – δεν αρκούν φαίνεται, το κράτος-πατέρας ετοιμάζει πιο συστηματική επίθεση για να σώσει τα παιδιά από ένα σύστημα συγγένειας το οποίο κρίνει ακατάλληλο, στο οποίο δεν τηρούνται οι ίδιες νόρμες ενηλικίωσης που έχει φυσικοποιήσει.
Αλλά πέρα απ’ την αντι-ρομά αφήγηση, η παιδοφοβία έχει συνδεθεί πολύ με τον αντισημιτισμό και την ισλαμοφοβία και σε μια πιο συνολική κλίμακα με τον οριενταλισμό και την εξωτικοποίηση των ανατολικών διαστροφών. Είναι κάτι διαδεδομένο απ’ την καταγγελία του κορανίου ως παιδοφιλικής προπαγάνδας λόγω της σχέσης του προφήτη μωάμεθ με την 9χρονη aisha, τις ομοφοβικές αναφορές για τα χαρέμια αγοριών και τις ομοσεξουαλικές τελετουργίες ενηλικίωσης των εφήβων, που αποτελούν μεγάλο κομμάτι της αραβικής και οθωμανικής ερωτικής παράδοσης μέχρι τα hoaxes για καταναγκαστικούς γάμους νηπίων από τη χαμάς ή τη σαουδική αραβία.
Στην αντισημιτική ρητορική, αντίστοιχα, όπως είπαμε, οι εβραίοι ευθύνονται για καθε τι που αναπαρίσταται ως εκ-φυλιστικό για την κοινωνία και ειδικότερα η ρίζα του κακού του μοντερνισμού, οπότε οι λίβελλοι κι οι συκοφαντίες για τους παιδόφιλους ραββίνους, για την ‘πορνογραφία και τη σεξουαλικοποίηση των παιδιών μας που προωθούν τα σιωνιστικά lobby’ είναι απ’ τα πιο δημοφιλή hobby της ακροδεξιάς και όχι μόνο. Στο κυνήγι των άλλων με πρόσχημα την προστασία των παιδιών μπορούμε να αναφέρουμε και την απόπειρα δίωξης της περιτομής από ευρωπαικά κράτη (όπως η γερμανία) που στοχεύει ταυτόχρονα κα τους μουσουλμανικούς και τους εβραϊκούς πληθυσμούς – και πολύ περισσότερο τους δεύτερους. Ήταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια του γερμανικού volk να απαντήσει στο ερώτημα πως θα αποπειραθούμε να απελευθερώσουμε ξανά τη γερμανία από εβραίους/ες χωρίς να κατηγορηθούμε ότι ετοιμάζουμε νέο άουσβιτς;
Γράφοντας τα αυτά από μια διαθεματική φεμινιστική σκοπιά δεν εξιδανικεύω τις έμφυλες σχέσεις της πατριαρχίας των προ-μοντέρνων συστημάτων συγγένειας αφού και αυτές είχαν στηριχτεί στον καταναγκασμό και στην κουλτούρα του βιασμού. Και τότε, όμως, είχαν αναπτυχθεί στρατηγικές αντίστασης στην ανδρική επιβολή – τις οποίες δεν πρέπει να υποτιμάμε καθόλου – που υπάρχουν ακόμα εκεί όπου το συντακτικό της δύσης δεν έχει αναδιοργανώσει πλήρως την έμφυλη κοινωνικοποίηση. Ωστόσο, κόντρα στο μύθο της γραμμικής προόδου, βλέπουμε μια αναδιάρθρωση της πατριαρχίας και όχι μια υποχώρηση της, απέναντι στην οποία συγκροτούνται νέες ανώμαλες, queer και γυναικείες ρήξεις, θεωρίες και πρακτικές χειραφέτησης. Για να μείνουμε στο θέμα του κειμένου, βλέπουμε ότι η εννοιολόγηση της σωστής ηλικίας για να κάνεις σεξ έχει οριστεί ως εργαλείο νομιμοποίησης και καθολικοποίησης βιοπολιτικών αποκλεισμών αλλά και συγκρότησης της σεξουαλικότητας στα πλαίσια της αναπαραγωγικής ετεροκανονικότας με όλη την παραβιαστικότητα και την κακοποίηση που εμπεριέχει αυτό το πλαίσιο· κι όχι ως αυτοδιάθεση του σώματος απέναντι στην εξουσία του φύλου.
… το υπόλοιπο άρθρο στην έντυπη μορφή του 3ου τεύχους του 0151 (# Οκτώβρης 2014), σε περίπτερα & βιβλιοπωλεία