special issue 0151!
Το περιοδικό 0151 φτάνει με αυτό εδώ τα 13 τεύχη και κλείνει τα τέταρτά του γενέθλια. Δημιουργηθήκαμε με κάλεσμα του antifa negative τον Σεπτέμβρη του 2013 στην Αθήνα. Η κατάσταση μας πια είναι αρκετά διαφορετική από την πρώτη εκείνη συνάντηση, όχι μόνο σε επίπεδο σύνθεσης ομάδων και ατόμων που συμμετέχουν στη συνέλευση του περιοδικού αλλά, με πολλούς τρόπους, και σε επίπεδο περιεχομένου. Η συνέλευση τον τελευταίο χρόνο ουσιαστικά συζητά μόνη της τόσο τα τρία κριτήρια συγκρότησής της που είχαν τεθεί το 2013 όσο και οργανωτικά ζητήματα. Αυτή τη συζήτηση την κοινοποιήσαμε και σε συντροφικές μας ομάδες και κάποια άτομα που παρακολουθούν το περιοδικό. Αυτή η συζήτηση πιστεύουμε ήδη διαφαίνεται σε κάποια κείμενα που παρουσιάζονται στα τελευταία τεύχη μας και θα φαίνεται όλο και πιο πολύ στη συνέχεια. Με τη ζύμωση που έχει προηγηθεί μεταξύ μας αυτά τα τέσσερα αυτά χρόνια, αλλά και τις κοινές εμπειρίες μέσα από τις οποίες περάσαμε, είμαστε σε θέση καταρχήν όχι μόνο να συνυπάρχουμε στις σελίδες ενός περιοδικού αλλά και να βγάζουμε εξωστρεφή πολιτικό λόγο μέσω αφισών ή συναυλιών ή και να συνυπογράφουμε κείμενα στο 0151. Είμαστε περισσότερο πλέον μια ομάδα με μια μέθοδο, παρά μια συντακτική ομάδα με διάφορα ενδιαφέροντα.
Οι «κόκκινες γραμμές» μας, επιπλέον, το ότι βρισκόμαστε μεταξύ μας και συνεργαζόμαστε μόνο με συλλογικότητες και άτομα που δεν συζητάνε με βάση κάποιου είδους ‘μεταναστευτικό πρόβλημα’ ή δεν συζητάνε με εθνικούς όρους την κρίση, παραμένουν εκεί. Για το 0151 οι μετανάστες είναι ο πλούτος κάθε κοινωνίας και οι ρατσιστές ο βόθρος της. Για το 0151 κάθε πολιτικός λόγος που βγαίνει έχοντας στο βάθος του μυαλού του κάποιον λαό –και ειδικά τον ελληνικό– είναι ένας εθνικιστικός λόγος με τον οποίο δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Αυτά είναι τα αδιαπραγμάτευτα όρια για το περιοδικό. Τώρα, το τι άλλο θέλουμε να είναι αυτός ο ιδιαίτερος αντιφασισμός που εκφράζουμε εμείς –το τρίτο κριτήριο συγκρότησής μας– θα τό ‘χετε δει όσες και όσοι παρακολουθείτε αυτό το έντυπο. Συγχωρήστε μας την περιαυτολογία αυτή μόνο για έναν λόγο, ότι τα παρακάτω αποτελούν στους πολιτικούς μας χώρους εξαιρετικά μειοψηφικές απόψεις και μάλιστα για πολλούς ‘απαράδεκτες’, ότι ‘μας πάνε πίσω’, ‘μας διχάζουν’ κ.τ.λ. Εκπροσωπούμε έναν αντιφασισμό που δεν διαχωρίζει τα πράγματα μεταξύ πρωτευουσών και δευτερευουσών αντιθέσεων, έναν αντιφασισμό ο οποίος έχει χώρο και λόγο ενάντια σε κάθε είδους εξουσία (ρατσισμό, πατριαρχία, ομοφοβία) και κάθε είδους πρόβλημα που εφευρίσκουν οι έλληνες ενάντια στις μειονότητες (είτε είναι οι μετανάστες είτε οι ρομά), έναν αντιφασισμό προδοτικό για τις εθνικές ιδέες και αντικρατικό που προτάσσει μια κριτική ιστορική προσέγγιση στο παρελθόν του ελληνικού κράτους και κοινωνίας, έναν αντιφασισμό φυσικά που αναγνωρίζει τις ιστορικές του ρίζες στο Ολοκαύτωμα και παίρνει ξεκάθαρη στάση απέναντι σε κάθε είδους αντισημιτισμό. Κοιτάμε στο μέλλον, ωστόσο. Στο πως αυτά που λέμε όχι μόνο θα διαδοθούν πιο πλατιά αλλά και θα γίνουν πιο συνεκτικά και πιο κατανοητά. Γνωρίζουμε πως απέναντί μας δεν έχουμε μόνον το κράτος και τους φασίστες, τον ρατσιστή και τον πατριώτη, αλλά και ένα τεράστιο μέρος της αριστεράς που διατηρεί σχέσεις οικογενειακές με όλους τους παραπάνω σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Γι’ αυτό το 0151 στην τελική θα παραμείνει και ένα στοίχημα σπασίματος της απομόνωσής μας στην ελληνική πραγματικότητα, ένα στοίχημα δημόσιας δήλωσης παρουσίας που θα σπάει την ελληνική ομοφωνία, ένα στοίχημα κοινότητας ενάντια στην ελληνική εμπειρία. Με αυτή την έννοια η συνέλευσή του προχωρά, όχι μόνον κουβαλώντας ένα συλλογικό ηθικό χρέος αλλά και μια συλλογική – αλλά και ατομική, για το κάθε μέλος της συνέλευσης δηλαδή– ανάγκη έκφρασης και διαφοροποίησης μέσα στον όχλο, μια ανάγκη απόλαυσης να χαλάμε την εθνική σούπα.
Στο παρόν ειδικό τεύχος θέματα και αντιλήψεις γνωστές στους και στις αναγνώστριες του 0151 δουλεύονται ξανά με έναν πιο στενό τρόπο, θεωρούμε, πατώντας ως συνήθως και πάνω σε αφορμές που μας προσφέρει η ντόπια και η διεθνής ζοφερή πραγματικότητα. Τα δύο κείμενα που φιλοξενούνται σε αυτό το τεύχος, για το «μακεδονικό» και τον αντισημιτισμό, δεν εκθέτουν απλά ζητήματα με τα οποία είναι γνώριμη η συνέλευση του 0151 και οι αναγνώστ(ρι)ες του, αλλά υπενθυμίζουν και μια μεθοδολογία γύρω από το πώς καταπιανόμαστε με αυτά. Δεν είναι μόνο δηλαδή ότι η περίπτωση της μακεδονικής μειονότητας και της εβραϊκής αποτελούν σήμερα καλές αφορμές για να δει κανείς/καμιά το πώς αντιμετωπίστηκαν παλιά «προβλήματα» από το ελληνικό κράτος και αλλού. Δεν είναι μόνο ότι μια κριτική του εθνικισμού και του κράτους ενόψει «κρίσης» είναι λειψή, αν δεν συμπεριλαμβάνει τον αντισημιτισμό. Δεν είναι μόνο ότι το «μακεδονικό» είναι μια έξοχη αφορμή για να συζητήσουμε τις απαρχές συγκρότησης του μεταπολιτευτικού ελληνικού όχλου ή αλλιώς του συμφιλιωμένου εθνικού κορμού από το ’90 έως και σήμερα. Υπάρχουν και μεθοδολογικές κρίσιμες παρατηρήσεις και ερωτήματα. Πως στεκόμαστε απέναντι στον φιλελεύθερο όχλο που πάει να στήσει τις δικές του αφηγήσεις για τις μειονότητες, πως διαβάζουμε την ιστορία του ελληνικού κράτους μέσα από αντιφασιστικό αντικρατικό πρίσμα, γιατί έχει μεγάλη σημασία για εμάς εδώ το πώς περιγράφει η ντόπια αριστερά τις διεθνείς εξελίξεις με φόντο τη Μέση Ανατολή ή αλλού, κ.ο.κ. Άποψη για όλα τα παραπάνω υπάρχει μέσα σε αυτά τα κείμενα.
Από την άλλη, το ότι καταπιανόμαστε με το ‘μακεδονικό’ και τον ‘αντισημιτισμό’ δεν είναι τελείως τυχαίο, αλλά πατάει πάνω σε ήδη υπάρχουσες πολιτικές μας δουλειές. Η συνέλευση του 0151, όπως έχουμε ήδη πει σε παλιότερο τεύχος, δουλεύει ένα ιστορικό πλάνο για τον αντισημιτισμό, εξετάζοντας το πώς ο τελευταίος καλλιεργήθηκε, αξιοποιήθηκε και εν γένει βάδισε παράλληλα με την εξέλιξη του ελληνικού κράτους. Αυτό το πλάνο, εξάλλου, ευελπιστούμε στο μέλλον να συνοδεύεται και από εκδόσεις ή ακόμη και δράσεις, με τη δική μας υπογραφή και την πολιτική ευθύνη αντίστοιχα, όπως συνηθίζουμε άλλωστε, και στο μέλλον να πλαισιωθεί και από άλλους συντρόφους και συντρόφισσες. Η συνέλευση του antifa negative, παράλληλα, έχει ήδη από πέρυσι ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το ‘μακεδονικό’ με σκοπό να εκδώσει το νέο της τεύχος, θέλοντας να προσφέρει τόσο μια κριτική ιστορική προσέγγιση της αντιμετώπισης της μειονότητας ως ‘προβλήματος’, όσο και κυρίως με βλέμμα στο σήμερα να μιλήσει για τον εθνικό κορμό, τις αφηγήσεις του, το ετοιμοπόλεμό του, την ξεφτίλα του. Κάνοντας αυτή την αναφορά σε κάποια από τα μελλοντικά μας πλάνα, αφήσαμε να εννοηθεί και η τελευταία αυτή κρίσιμη λειτουργία του περιοδικού 0151, ως πεδίου όχι μόνο ζύμωσης αλλά και έκθεσης και δοκιμασίας των όσων (θέλουμε να) λέμε και (να) κάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι το 0151 δεν υπάρχει δίχως την ανταπόκριση και συμβολή που έχουμε από όσους και όσες το διαβάζουν, ανταπόκριση και συμβολή την οποία συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε
συντροφικούς χαιρετισμούς