Στο πρώτο τεύχος που βγάλαμε μέσα σε αυτή τη δυστοπική χρονιά (0151 # 19,Φεβρουάριος 2020) δημοσιεύσαμε ένα κείμενο στο οποίο επισημαίναμε, μεταξύ άλλων, ότι η καταστολή των καταλήψεων τα τελευταία δύο χρόνια χρόνια από το ελληνικό κράτος (δηλαδή από τη δεξιά εξίσου με την αριστερά) σημαίνει έναν χωροταξικό συγκεντρωτισμό της εξουσίας που όμως αντανακλά ουσιαστικά τον πολιτικό συγκεντρωτισμό της εξουσίας. Με λίγα λόγια το κλείσιμο των καταλήψεων, δηλαδή όσων μικρών κοινοτήτων δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στον κρατικό λόγο και τα συμφέροντά του σημαίνει την ύστατη κρατική προσταγή είτε να ταυτιστεί κανείς με το κράτος του είτε να πάψει να υπάρχει. Αυτός ο πολιτικός συγκεντρωτισμός που εκφράζεται μέσω της καταστολής των καταλήψεων είναι ένα χτύπημα στις διαφορετικές από το κράτος απόψεις και είναι μια υλική ώθηση στο να στρέφεται όλο το πολιτικό σκηνικό σε μια πολιτική πατριωτισμού δεξιών και αριστερών χρήσεων.
Αυτό το «μάθημα», γράψαμε, το μάθαμε μάλιστα κι εμείς σε καταλήψεις. Σε καταλήψεις με «συλλογικές κινηματικές υποδομές (που μας βοηθούν να μην έχουμε μνήμη μηντιακών χρυσόψαρων), τρόπους συλλογικής οργάνωσης της κινηματικής μας δράσης, συλλογική εργασία ενάντια στις δομικές σχέσεις εξουσίας που μας καταπιέζουν, χώρους συλλογικής αυτομόρφωσης και οικοδόμησης άποψης για κρυμμένα ζητήματα (τον αντισημιτισμό, τους φεμινισμούς, τον ανθελληνικό αντιφασισμό, την κρατική παρανομοποίηση της μετανάστευσης, τον κυρίαρχο κοινωνικό ρατσισμό).» Σε καταλήψεις «συγκροτηθήκαμε σε πολιτικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, σε συντακτικές ομάδες περιοδικών και θεματικών εντύπων, σε σταθερές στο χρόνο διαδικασίες. Η κίνησή μας αυτή παρήγαγε αποτελέσματα εκτός όλων των άλλων και αναφορικά με τον τρόπο που βλέπουμε και βιώνουμε τις καταλήψεις.»
Όλα ετούτα έχουμε την ταπεινή γνώμη μάλιστα πως δεν βοήθησαν μόνον την πάρτη μας αλλά και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που αποκτούν άποψη για τον κόσμο, μπορούν να αναγνωρίσουν τους καταπιεστές τους, μπορεί να αρθρώσουν δυο λόγια για τον εαυτό τους, θέλουν να κυνηγήσουν φασίστες, καταλαβαίνουν πως το κράτος τους έχει βαθιά χεσμένους και το μέλλον τους είναι δυσοίωνο. Αυτή είναι, θεωρούμε και η όποια επικινδυνότητά μας, η δική μας και των συντροφισσών-συντρόφων μας στις καταλήψεις.
Με την κατάληψη Rosa Nera ήρθαμε σε επαφή από το 2011 όταν μέσω ενός άτυπου δικτύου αυτόνομων ομάδων και αντιφασιστικών δομών στηρίξαμε τον δίκαιο αγώνα για χαρτιά όλων των μεταναστών που έβαλαν μπροστά 300 μετανάστες απεργοί πείνας από τα Χανιά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Στη Rosa Nera ήταν που από το 2012-2013 –όταν φτιάχτηκε η συνέλευση του πυρήνα antifa negative και του περιοδικού 0151 -ενάντια στην ελληνική εμπειρία αντίστοιχα– κάναμε τη διανομή των εντύπων μας και συνδιοργανώναμε τις εκδηλώσεις και τις βιβλιοπαρουσιάσεις μας. Στη Rosa Nera το 2017 ήταν που παρουσιάσαμε το τεύχος του antifa negative/figh back! «Έθνος, Φύλο και Γυναικεία Κινήματα στην Ελλάδα (1880-1949)» καταθέτοντας μια αυτόνομη αντιφασιστική αφήγηση για τα διάφορα επεισόδια της ιστορίας των γυναικείων κινημάτων στη χώρα, μια αφήγηση με πολιτικές χρήσεις για το σήμερα. Στις συζητήσεις με τους συντρόφους της Rosa Nera ήταν που προέκυψε η ιδέα της έκδοσης «Κυρίες και Κύριοι από δω για τα Αέρια», του βιβλίου του Πολωνού επιζώντα Άουσβιτς Tadeusz Borowski που εξέδωσε πρόσφατα το 0151. Μάλιστα στη Rosa Nera θα λάμβανε χώρα και η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου αν δεν συνέβαινε η καταστολή της. Είναι συμφέρον, βέβαια, φανταζόμαστε για το ελληνικό κράτος και τα ντόπια τσιράκια του να μη θέλουν να αναμοχλεύουν το ζήτημα του Ολοκαυτώματος που υπήρξε πολύ βολικό για τους ελληνοχριστιανούς που έβαλαν χέρι στο εβραϊκό κέντρο των Χανίων μετά το 1945.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: η αντιφασιστική ιστορία των ελλαδικών γυναικείων κινημάτων, το βιβλίο ενός επιζώντα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η υποστήριξη του μεγαλύτερου αγώνα μεταναστών της δεκαετίας του 2010, συζητήσεις, ζυμώσεις, διαβάσματα. Δράσεις αντί για ανώφελη μνήμη. Είπαμε, επικίνδυνα πράγματα! Επικίνδυνα όταν τα κάνεις έξω από ακαδημαϊκά όρια και το κομματικό μαντρί, χωρίς να αναμένεις ανταποδοτικά οφέλη. Τέτοια πράγματα υπερασπίστηκε τόσα χρόνια στην Κρήτη η Rosa Nera με συνέπεια, αυτός είναι ο λόγος που τώρα την χτυπάνε, αυτός είναι κι ο λόγος που στεκόμαστε στο πλευρό της!
antifa negative / περιοδικό 0151 – ενάντια στην ελληνική εμπειρία!
Οκτώβρης 2020